Kaybolan Yılları Aramak
Öyle yorgundu ki sahildeki bankların birine çöktü.Gözüne martılar ilişti, denizin ortasında çığlık çığlığa bağırıyorlardı, sanki bir şeyleri kaybetmiş gibiydiler.Kadın buğulu gözlerle onları takip ediyordu ve kendi kendine söylesemde benim de yok olup giden yıllarımı arasalar diyordu.
Bir ara elindeki gazetenin sayfalarını çevirmeye başladı, gözüne martılarla ilgili bir yazı takıldı, okumaya başladı:
MARTILAR
Bundan yüzyıllar önce deniz aşırı çok güzel bir ülke varmış. Tabii bu masalda olduğu gibi, bu masalda da o ülkenin bir kralı ve tabii ki o kralın da çok güzel bir prensesi varmış. Prenses dünyalar güzeli imiş, kralda ona bakılmasını yasaklamış, her gün dolaşmaya çıkarken halk eğilr gözlerini kapatır veya evlerine kaçışırmış. Çünkü, prensese kim bakarsa bedeli ölüm olurmuş.
Günlerden bir gün yine prenses dolaşmak için çıktığında; fakir bir köylü delikanlısı her şeyi göze alıp başını kaldırmış, prensesle göz göze gelip birbirlerineaşık olmuşlar.Prenseste aşık olunca,onun zarar görmemesi için günlerce dışarıya çıkmamış.Delikanlı sonunda bahçe duvarına tırmanmış, prensesle konuşacağı sırada muhafızlar yakalamış.Kralın karşısına çıkınca; prensese aşık olduğunu, ona olan aşkının yüceliğini anlatmış.
Kral ölüm cezası verdiği sırada prensesin yalvarmalarına dayanamayıp delikanlıyı ülkenin en uzaktaki fenerinde yalnız yaşama cezası verip, göndermiş.
Aradan geçen onca zamanda delikanlı aşkını martılara anlatmış, kağıtlara yazıp martılarla prensese göndermeye başlamış. Martıların taşıdığı mektuplar bu aşkı daha da büyütmüş.
Bir sabah, yine mektup getiren martıyı kral görmüş ama korkulduğu gibi bir şey olmamış. Martıların bile aracı olduğu iki gencin arasındaki aşkı anlamadığı için kendinden utunmış ve ağlayarak kızına sarılmış, hemen bir kadırga gönderip fakir delikanlıyı getirtmeye ve evlenmelerine izin vermiş.
Bunu duyan prenses bir mektup yazmış, martıya vermiş, martıya da tüm martıların düğüne davetli olduğunu söylemiş.Martı tam yolu yarılamışken yanından geçen birkaç martı arkadaşına müjdeyi verecekken mektubu denize düşürmüş. Tüm martılar hep birlikte mektubu aramaya başlamışlar, gece gündüz aramışlar ama bulamamışlar.
Martıların gelmediğini gören fakir delikanlı prensesin kendisinden vazgeçtiğini sanıp, kendini kayalıklardan atıp intihar etmiş. Kadırga ile gelenler onun ölüsü ile karşılaşmış ve çok üzülmüşler.
İşte o gün bugündür, martılar hala daha denizin ortasında o mektubu ararlar, mektubu bulup o inanılmaz sevgiyi geri getireceklerine,her şeyi düzelteceklerine inanarak hep denizler üzerinde uçuşurlar.
Kadın yazık demek ki bunun için çığlık çığlığa bağırıyorlar. Belki de bu çığlıkları insanlar duyup onları affetsin istiyorlar.
Oysa kendi çığlığını duyacak ve kaybolan yıllarını geriye verecek kimse yoktu, o hala hayat denizinin tam orta yerinde martılar gibi çırpınıyordu.
Konu: KAYBOLAN YILLARI ARAMAK 
Paz Nis. 12, 2009 6:08 pm
